مینی ایمپلنت: راه حلی برای بیماران دچار تحلیل استخوان

خرداد ۱۲, ۱۳۹۷ | ایمپلنت

مینی ایمپلنت راه حل پیشرفته ای برای بیمارانی است که واجد شرایط دریافت ایمپلنت های سنتی نیستند. این پست ها بری بیمارانی توصیه می شود که تراکم استخوان فک در آنها ضعیف است. به دلیل سایز کوچک تر، این نوع ایمپلنت تاثیر کمتری بر استخوان اطراف آن دارد و به طور کلی نیازی به درمان های پیش نیاز مانند پیوند استخوان یا سینوس لیفت نیست.

مینی ایمپلنت چیست؟

مینی ایمپلنت بسیار شبیه ایمپلنت سنتی است اما به لحاظ سایز نصف آن است. روی پست تیتانیومی یک توپ قرار دارد که داخل یک حلقه O شکل می افتد. در نتیجه پروتز با ثبات کافی روی بافت لثه قرار می گیرد. از آنجا که این توپ فلزی بخشی از پست است، نیازی به جراحی دوم برای دریافت اباتمنت نیست. مینی ایمپلنت ها می توانند از روکش ثابت، بریج، و پروتز حمایت کنند و شکل و کارکرد دندان طبیعی را تقلید کنند.

بیماران واجد شرایط:

احتمال واجد شرایط بودن بیمار برای این روش درمانی به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله تعداد دندان ها و میزان تحلیل استخوان فک. برای تشخیص این امر از تکنولوژی مدرن تصویربرداری استفاده می شود. معمولا بهترین افراد واجد شرایط برای این روش درمانی بیماران مسنی هستند که به دلیل پوکی استخوان یا از دست رفتن زودهنگام دندان ها دچار تحلیل استخوان فک شده اند. این روش برای افرادی مناسب است که توان انجام عمل های سنگین مانند پیوند استخوان را ندارند.

ایمپلنت سنتی در مقایسه با مینی ایمپلنت:

ایمپلنت های سنتی برای ثبات کافی تا حد زیادی به بافت اطراف خود نیازمند هستند؛ بنابراین بیمارانی که دچار تخریب استخوانی شدید شده اند نمی توانند از این روش استفاده کنند. برای اجرای این روش در این دسته بیماران، به درمان های مکمل و طولانی مدت مانند جراحی پیوند استخوان و سینوس لیفت نیاز است.

در مقایسه، مینی ایمپلنت ها معمولا به روش های آماده سازی نیازی ندارند. در برخی موارد، هزینه استفاده از این روش به دلیل کوتاه تر بودن پست ها کمتر است. اما این نوع ایمپلنت نیز برای هر کسی مناسب نیست. به طور کلی، ایمپلنت های معمولی ثبات و پایه بهتری دارند. برای انتخاب بهترین گزینه درمانی، با دندانپزشک خود مشورت کنید.

روش جراحی:

مینی ایمپلنت با کمترین تهاجم در فک قرار می گیرد. این روش را می توان در یک جلسه انجام داد. جراحی تحت بی حسی یا آرامبخش انجام می شود. بسته به سلامت فک بیمار، ممکن است پروتز در همان جلسه روی ایمپلنت قرار گیرد. در صورتی که فک به زمانی برای بهبودی نیاز داشته باشد، بیمار از یک دست پروتز موقت استفاده خواهد کرد تا از راحتی وی اطمینان حاصل شود.

منبع:

ftbenddental

جدول زمانی کاشت ایمپلنت: مراحل کلی روند درمان

اردیبهشت ۳۰, ۱۳۹۷ | ایمپلنت

جدول زمانی کاشت ایمپلنت به عوامل زیادی، از جمله نوع ایمپلنت انتخاب شده، درمان های اضافی مورد نیاز و نرخ بهبودی بیمار، بستگی دارد. دندانپزشک می تواند شرایط بیمار را بررسی کند و برنامه درمانی مشخصی برای او تعیین نماید. انواع ایمپلنت از جمله ایمپلنت های سنتی، مینی ایمپلنت و All on 4 از روش های ممکن هستند که برای جایگزینی دندان از دست رفته به کار می رود. روش های مکمل مانند پیوند استخوان و سینوس لیفت برای بهبود تراکم استخوان فک از روش های جانبی دیگری هستند که می توانند طول دوره درمان را افزایش دهند.

مراحل جدول زمانی کاشت ایمپلنت:

به طور کلی، زمان بندی ایمپلنت دندان بین چهار تا شش ماه طول می کشد. اگر چه هر طرح درمانی می تواند کمی متفاوت باشد، اما مراحل عمومی عبارتند از:

معاینه:

در طول معاینه اولیه، دندانپزشک با استفاده از مدرن ترین تکنولوژی ها از جمله رادیوگرافی پانوراما دیجیتال و دوربین های داخل دهانی، ارزیابی دقیقی از دندان ها، لثه ها و فک به عمل می آورد. با استفاده از این روش تصویربرداری پیشرفته، پزشک بهترین گزینه درمانی را برای شما تعیین خواهد کرد. تمام هزینه ها و جدول زمانی کاشت ایمپلنت بررسی خواهد شد. زمانی که بیمار از برنامه درمانی راضی باشد، جلسات بعدی تعیین خواهد شد.

کشیدن دندان:

در بیمارانی که دندان های آنها امکان ترمیم ندارند، یک یا چند جلسه برای کشیدن دندان ها تعیین می شود. دندانپزشک با استفاده از بی حسی موضعی دندان های آسیب دیده را از دهان خارج می کند. بهبودی در این مرحله دو تا سه هفته زمان می برد.

آماده سازی استخوان فک:

در صورتی که بخواهید از ایمپلنت ها استفاده کنید و تراکم استخوان فک شما کم باشد، به درمان های مکمل نیاز خواهید داشت. در این شرایط از روش هایی مانند پیوند استخوان یا سینوس لیفت استفاده خواهد شد. کل پروسه درمان و بهبودی چیزی حدود سه تا چهار ماه طول می کشد.

کاشت ایمپلنت:

زمانی که دندان و استخوان فک به خوبی آماده شدند، دندانپزشک با استفاده از روش جراحی ایمپلنت را در دهان قرار می دهد. پیش از این کار، برای شما از بی حسی یا بیهوشی عمومی استفاده خواهد شد. بسته به تعداد ایمپلنت جراحی بین یک تا چهار ساعت طول می کشد.

جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک (osseointegration):

در این مرحله ایمپلنت به استخوان فک جوش می خورد تا پایه محکمی برای دندان ایجاد کند. این مرحله در مورد ایمپلنت ها بسیار مهم است و چیزی بین چهار تا شش ماه طول می کشد. در طول مدت بهبودی فک، یک پروتز موقت روی ایمپلنت قرار داده می شود. در این دوره جلساتی برای پیگیری روند بهبودی فک تعیین خواهد شد.

قرار دادن اباتمنت:

زمانی که بیمار به طور کامل بهبود یابد، اباتمنت ها روی هر ایمپلنت سوار می شوند. به طور معمول، دو هفته طول می کشد تا بافت نرم دور اباتمنت را بگیرد. در مورد ایمپلنت All on 4 این مرحله در زمان کاشت ایمپلنت انجام می شود.

طراحی و استقرار پروتز:

دندانپزشک از رادیوگرافی دیجیتال برای دریافت قالبی از فک و لبخند بیمار استفاده می کند. در اغلب موارد لابراتوار پروتز را در طی دو هفته برای بیمار آماده می کند. در روش هایی مانند All on 4، پروتز در همان روز کاشت ایمپلنت در دهان بیمار قرار داده می شود.

همان طور که پیش از این گفته شد، جدول زمانی کاشت ایمپلنت برای هر بیمار متفاوت خواهد بود. برای دریافت مشاوره و بررسی روند درمانی با ما تماس بگیرید.

منبع:

ftbenddental

محدودیت سنی دریافت ایمپلنت: کودکان، نوجوانان و افراد مسن

اردیبهشت ۲۴, ۱۳۹۷ | ایمپلنت

امروزه ایمپلنت بهترین گزینه برای جایگزینی دندان های از دست رفته است که شباهت زیادی به دندان طبیعی دارد. این تنها روشی است که موجب وارد شدن آسیب به دندان های طبیعی نمی شود و کیفیت کلی زندگی بیمار را ارتقا می بخشد. ایمپلنت دندان از تحلیل استخوان فک که با از دست دادن دندان های طبیعی شروع می شود جلوگیری می کند. اما محدودیت سنی دریافت ایمپلنت مانع از آن شده است که هر کسی بتواند از آن بهره ببرد.

محدودیت سنی دریافت ایمپلنت: افراد جوان

متاسفانه، کودکان و نوجوانان کاندیدای مناسبی برای این روش درمانی نیستند. این محدودیت به دلیل رشد استخوان های فک همانند سایر اعضای بدن در سنین رشد است. بدین صورت که کاشت ایمپلنت در دهان یک کودک، می تواند مانع از رشد صحیح و متقارن فک شود. علاوه بر دفرمه شدن در فک، وجود ایمپلنت در فک یک کودک می تواند موجب تغییر موقعیت سایر دندان ها و بروز مشکلات جدی ارتودنسی شود.

به طور طبیعی، کودکان با هم متفاوت هستند و هر یک با نرخ خاصی رشد می کنند. بنابراین عمل کردن به توصیه دندانپزشک در تعیین زمان دریافت ایمپلنت در کودکان و نوجوانان اهمیت زیادی دارد. به صورت کلی، کمترین سن دریافت ایمپلنت در مردان ۱۸ سال و در زنان ۱۴ سالگی است. هر چند هیچ پدر و مادری نمی خواهد فرزندش را بدون دندان ببیند، اما بهتر است حداقل تا زمان رشد کامل فک، کودک از دندان مصنوعی برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده کند.

محدودیت سنی دریافت ایمپلنت: بیماران مسن

دندانپزشکان حتی تجربه کاشت ایمپلنت در افراد ۹۰ ساله را هم داشته اند. هر چند این روش با حداقل تهاجم صورت می گیرد و نوعی درمان سرپایی است، اما به هر حال از روش های جراحی به شمار می رود. بنابراین، بیمار باید برای تحمل جراحی و دوره بهبودی از سلامت و قوای کافی برخوردار باشد. برای دریافت ایمپلنت در سنین بالاتر، هیچ نوع محدودیتی به غیر از شرایط سلامت عمومی فرد وجود ندارد. رعایت بهداشت دهان و دندان و شرایط بالینی مساعد در بیمار از مهم ترین فاکتورهای امکان دریافت ایمپلنت هستند.

ممکن است فردی در ۵۰ سالگی بیمار باشد و فردی دیگر در ۸۹ سالگی از شرایط جسمی ایده آلی برخوردار باشد. بنابراین تصمیم گیری بر سر امکان دریافت ایملپنت در افراد مسن، به شرایط جسمی و سابقه پزشکی وی بستگی دارد. با این وجود، بسیاری از بیمارانی که در سنین بالا، دندان های خود را با ایمپلنت جایگزین کرده اند، از بهبود کیفیت زندگی خود ابراز رضایت کرده اند. هیچ کس از سال های باقی مانده عمر خود باخبر نیست. حتی اگر تنها چند سال از عمر بیمار باقی مانده باشد، صرف هزینه برای داشتن یک زندگی بهتر و راحت تر، بسیار بهتر از باقی گذاشتن پول در این دنیاست.

منبع:

sheendental

ایمپلنت دندان چیست و چه مزایایی دارد؟

اردیبهشت ۱۰, ۱۳۹۷ | ایمپلنت

ایمپلنت دندان انقلابی در روش های جایگزینی دندان های از دست رفته ایجاد کرد. توانایی ایمپلنت در بازساری نسوج از دست رفته باعث تحولی اساسی در کیفیت زندگی بیماران بدون دندان گردیده است.  پیش از ابداع این روش، افرادی که از دندان مصنوعی استفاده می کردند قادر به جویدن هر غذایی نبودند. استفاده از اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت با افزایش سلامت دهان و بهبود در عملکرد جویدن و ایجاد تنوع در رژیم غذایی افراد باعث ارتقا سلامت عمومی و رضایتمندی بیماران بی دندان می گردد. این مزیت در کنار مزایای بسیار دیگر، باعث محبوبیت روز افزون این روش نسبت به سایر درمانها گردیده است.

ایمپلنت دندان یک پیچ تیتانیومی است که توسط جراحی به عنوان پایه پروتز در استخوان بی دندان کار گذاشته میشود. پروسه اتصال ایمپلنت به استخوان، تحت عنوان یکپارچگی استخوانی یا osseointegration، نامیده میشود. اما ایمپلنت چه کاری انجام می دهد که سایر گزینه های جایگزینی دندان مانند بریج یا دندان مصنوعی قادر به انجام آن نیستند؟

مزایای ایمپلنت نسبت به سایر روش ها:

دندان واقعی انسان به حفظ استخوان فک کمک می کند در حالی که بریج و پروتزهای پارسیل به دندان های مجاور آسیب می زنند. برای کار گذاشتن بریج ثابت باید مقداری از ساختار دندان پایه تراشیده شود. برای ثبات پروتزهای پارسیل متحرک در جای خود نیز به دندان های مجاور سالم نیاز است. این دندان ها به دلیل نیروی حاصل از جویدن مواد غذایی و فشار پروتز، به تدریج ضعیف می شوند.

از سوی دیگر، متوسط عمر بریج دندان ۵ تا ۱۰ سال است و میزان شکست دندانی که بریج یا پروتز دندان مصنوعی را در جای خود نگه می دارد حدود ۳۰ درصد است. در عین حال، پروتز ممکن است از جای خود حرکت کند و نوع غذایی را که بیمار می خورد محدود نماید.

اما ایمپلنت بدون وارد کردن آسیب به دندان مجاور، ثبات خوبی در فک بیمار دارد. نرخ موفقیت برای این روش درمانی حدود ۹۷ درصد است. این روش درمانی با حذف مشکلات مرتبط با استفاده از سایر روش های جایگزینی دندان، بیمار را قادر به مصرف تمام مواد غذایی می کند. یک ایمپلنت می تواند جایگزین یک دندان از دست رفته شود، در عین حال تنها چهار ایمپلنت می توانند برای جایگزینی تمام دندان های فک بالا یا پایین به کار روند. تعداد ایمپلنت های مورد نیاز برای بیمار به کیفیت و اندازه فک بیمار بستگی دارد. با جایگذاری ایمپلنت های دندانی به منظور تامین ساپورت در زیر پروتز های کامل بیماران بی دندان می توانند عملکرد دندانی خود را بازیافته و این امر باعث ایجاد ثبات مطلوب در دست دندان می گردد.

 قرار دادن ایمپلنت در فک:

جراحی ابتدا با ایجاد یک شکاف در بافت لثه در محل دندان از دست رفته آغاز می شود. سپس با استفاده از دریل هایی در اندازه های مختلف استخوان فک آماده می شود و پیش از بخیه زدن لثه، ایمپلنت در استخوان پیچ می شود. این جراحی با استفاده از بی حسی انجام می گیرد و کاملا بدون درد است. پیش از قرار گیری تاج دندان، ایمپلنت باید حدود چهار ماه در دهان بماند تا کاملا با استخوان فک پیوند بخورد. اما مواردی هم وجود دارد که در همان روز جراحی، تاج دندان کار گذاشته می شود. برای موفقیت درمان، به همکاری تیمی از متخصص لثه ، جراح فک و صورت و دندانپزشک نیاز است.

بر اساس نظر انجمن جراحان دهان، فک و صورت آمریکا (AAOMS)، به جز کودکان و نوجوانان در سن رشد، هر کسی می تواند از این روش درمانی استفاده کند. حتی اگر به دلیل بیماری لثه یا سایر علل پزشکی، بیمار فاقد تراکم استخوانی کافی در فک باشد، با استفاده از روش پیوند استخوان استفاده از این روش امکان پذیر خواهد شد.

چنانچه در حال حاضر از دندان مصنوعی استفاده می کنید یا تعدادی از دندان های خود را از دست داده اید، ایمپلنت دندان می تواند کیفیت زندگی شما را ارتقا ببخشد و اعتماد به نفس کافی برای غذا خوردن یا لبخند زدن را به شما بدهد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ایمپلنت درست مانند دندان طبیعی است. برای بررسی شرایط و گزینه های درمان با کلینیک دندانپزشکی ما تماس حاصل کنید.

منبع:

colgate

مینی ایمپلنت: سرعت در جایگزینی دندان از دست رفته

آبان ۳۰, ۱۳۹۶ | ایمپلنت

مینی ایمپلنت دندان گزینه ای برای بیمارانی است که به دنبال جایگزینی دندان های از دست رفته هستند اما نمی خواهند (یا نمی توانند) از روش های ترمیمی معمول استفاده کنند. برخی از افراد تمایلی به دریافت جراحی تهاجمی روش های معمول ایمپلنت ندارند و برخی دیگر دارای تراکم کافی در استخوان فک خود نیستند.

ایمپلنت دندان:

دندانپزشکان می توانند دندان های از دست رفته را با بریج، پروتزهای دندانی یا ایمپلنت دندان جایگزین کنند. بریج یا پروتز در واقع دندان های مصنوعی هستند که روی سطح لثه قرار می گیرند اما ایمپلنت در داخل استخوان فک قرار می گیرد. برای شروع، پریودنتیست یا متخصص جراحی دهان یک عمل جراحی برای قرار دادن پست تیتانیوم (اباتمنت) در استخوان فک انجام می دهد و استخوان طی سه تا شش ماه دور اباتمنت قرار می گیرد و به آن متصل می شود. زمانی که اباتمنت به استخوان فک متصل می شود، لثه باز می شود و تاج روی ایمپلنت قرار داده می شود.

برخی بیماران استفاده از ایمپلنت را به پروتز ترجیح می دهند زیرا مانند دندان مصنوعی در دهان جابه جا نمی شود. برای کسب بهترین نتایج باید تراکم استخوانی فک کافی باشد.

مینی ایمپلنت:

مینی ایمپلنت ها ساختاری مشابه ایمپلنت های معمولی دارد، اما به لحاظ ظاهری کمی کوچک تر است. این ایمپلنت دارای دو بخش است: یک پست تیتانیومی با توپی در انتها، و یک سوکت با یک لاستیک O شکل که دندان را به پست متصل می کند.

ایمپلنت های سنتی ۳٫۴-۵٫۸ میلی متر هستند، اما مینی ایمپلنت ها ۱٫۸-۳٫۳ میلی متر قطر و ۱۰ تا ۱۵ میلی متر طول دارند.

از مینی ایمپلنت در انواع روش های جایگزینی دندان استفاده می شود. آنها از پروتز، بریج و تاج ثابت پشتیبانی می کنند. در عین حال برای پروتز های شل در فک پایین نیز مناسب است. بنابراین بیمارانی که از لغزش دندان مصنوعی در دهان خود شکایت دارند می توانند با استفاده از چند مینی ایمپلنت، راحت تر از پروتز دندان مصنوعی خود استفاده کنند.

مزایا:

دریافت ایمپلنت های سنتی چندین ماه طول می کشد و حداقل به دو جلسه درمانی نیاز دارد. موفقیت درمان به وجود استخوان کافی در فک نیاز دارد. برخی از بیماران توانایی دریافت یک جراحی تهاجمی و تکرار جلسات درمان را ندارند. برخی دیگر نیز فاقد تراکم کافی در فک هستند. در این موارد استفاده از مینی ایمپلنت بهترین گزینه ممکن است. این روش تنها در یک جلسه با استفاده از بی حسی موضعی و بدون بخیه انجام می شود

خبر بهتر آنکه در همان جلسه دندان روی آن نصب می شود.

مراقبت های بهداشتی:

مینی ایمپلنت ها نیز مانند دندان طبیعی به مراقبت و تمیز شدن نیاز دارند. هر روز دندان را با استفاده از مسواک و نخ دندان تمیز کنید. در چند روز اول پس از درمان لثه کمی حساس است. برای رعایت بهداشت دهان و دندان در این مدت از یک مسواک با برس بسیار نرم استفاده کنید.

از دست رفتن دندان حادثه ای غم انگیز است که بر اعتماد به نفس شما تاثیر می گذارد. استفاده از این روش به شما این امکان را می دهد که مانند قبل به خوردن و صحبت کردن ادامه دهید. دندانپزشکان کلینیک ما می توانند به شما در بررسی تناسب این روش با شرایط بالینی شما کمک کنند.

منبع:

colgate