خرداد ۱۲, ۱۳۹۷ | بلیچینگ دندان, دندانپزشکی زیبایی
همانند هر نوع درمان دیگری، سفید کردن دندان نیز با عوارض موقتی همراه است. التهاب لثه و حساسیت دندان به دمای سرد و گرم از مهم ترین عوارض سفید کردن دندان هستند.
عوارض سفید کردن دندان:
در حدود ۳۰درصد از افرادی که از این روش درمانی استفاده می کنند، تا حدی دچار حساسیت و التهاب لثه می شوند. در برخی موارد به دلیل شرایط بیمار، دندانپزشک استفاده از این دسته روش ها را ممنوع می سازد. خطر بروز این عوارض، به غلظت پراکسید و مدت زمان مواجهه با ژل سفید کننده بستگی دارد. عارضه ممکن است بلافاصله پس از درمان شروع شود و تا چند روز ادامه یابد.
حساسیت دندان:
حساسیت دندان به شرایطی اطلاق می شود که دندان در تماس با محرک های سرد، گرم، ترش، شیرین یا حتی هوا دچار درد شدید می شود. هر چند حساسیت دندان ها در اثر تماس با ژل بلیچینگ یکی از رایج ترین عوارض سفید کردن دندان است، اما میزان ناراحتی در هر بیمار متفاوت است. معمولا درد پس از ۴۸ ساعت از درمان رفع می شود.
در صورتی که دچار حساسیت دندان شده اید، برای کاهش علائم از شیوه های زیر استفاده کنید:
- استفاده کوتاه مدت تر (برای مثال ۱۵ دقیقه) از تری سفید کننده دندان یا یک بار استفاده از آن در هفته
- توقف استفاده از روش های خانگی سفید کننده دندان تا چند روز
- تعویض محصول سفید کننده دندان با محصولی با غلظت کمتر پراکسید، حداقل تا رفع علائم
- مراجعه به دندانپزشک برای معاینه دندان ها. گاهی دلیل بروز حساسیت وجود یک پوسیدگی و آسیب پذیری دندان در برابر ماده بلیچینگ دندان است.
- استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان های حساس در طول دوره درمان
- استفاده از ژل ضد حساسیت با غلظت بالای فلوراید برای تقویت ساختار مینای دندان و رفع علائم حساسیت (تنها به تجویز دندانپزشک)
التهاب لثه:
یکی از دیگر عوارض سفید کردن دندان ابتلا به التهاب لثه است. علل اصلی التهاب لثه عبارتند از:
عدم تناسب تری سفید کننده دندان:
معمولا افراد پس از استفاده از تری های سفید کننده دندان که از داروخانه تهیه می کنند دچار این مشکل می شوند. به ندرت کسی که از تری سفارشی برای این کار استفاده می کند دچار التهاب لثه می گردد. تری های سفارشی دقیقا بر اساس قالب فک فرد ساخته شده اند و مواد بلیچینگ با لثه تماسی نخواهند داشت.
واکنش به پراکسید:
تماس بافت لثه با ماده بلیچینگ می تواند موجب سوزش و التهاب آن شود.
معمولا التهاب لثه خفیف است و به سرعت رفع می شود. اگر التهاب به دلیل تماس با ماده بلیچینگ ایجاد شده است:
- تا چند روز استعمال محصول را متوقف کنید.
- از قرار دادن بیش از حد ژل در تری خودداری کنید.
- تری را به صورتی در دهان قرار دهید که کمترین تماس را با لثه داشته باشد.
- پس از برداشتن تری یا نوارچسب، لثه های خود را به خوبی بشویید.
- اگر دچار بیماری های لثه هستید، پیش از سفید کردن دندان ها، برای درمان بیماری خود اقدام کنید.
سایر مشکلات مرتبط با سفید کردن دندان:
سفید شدن نامنظم:
برخی از روش های بلیچینگ، دندان ها را به طور مساوی سفید نمی کنند. برای مثال تری سفید کننده دندان نمی تواند فاصله بین دندان ها را سفید کند. بنابراین سطح دندان سفید می شود اما فرورفتگی های بین دندان ها زرد باقی می ماند. از سوی دیگر، در روش های تخصصی انجام گرفته زیر نظر دندانپزشک امکان سفید کردن روکش، بریج، ونیر و مواد پر کننده دندان وجود ندارد. بنابراین ممکن است پس از درمان، رنگ دندان های مجاور با هم تفاوت داشته باشند.
لکه های تیره:
لکه های ایجاد شده در اثر مصرف آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین یا سایر داروها سفید نمی شوند و به روش هایی مانند ونیر یا روکش نیاز دارند. این مشکل در مورد دندان های دچار فلوئوروزیس یا دندان های عصب کشی شده نیز صدق می کند.
انتظارات نامعقول:
به یاد داشته باشید که استفاده از محصولات موجود در داروخانه برای سفید کردن دندان، تنها تا درجه خاصی دندان را روشن می کنند. بنابراین استفاده مداوم از این روش ها به امید کسب نتیجه درخشان تر، تنها موجب بروز آسیب به مینای دندان می شود.
اعتیاد به سفید کردن دندان:
تکرار استفاده از محصولات و روش های سفیدکننده دندان، ممکن است موجب فرسایش مینای دندان شود. استفاده بیش از حد این محصولات به تدریج مینای دندان را از بین می برد و دندان را با آسیب دائمی رو به رو می کند.
برای کسب بهترین نتیجه در سفید کردن دندان ها و پیشگیری از بروز عوارض سفید کردن دندان با کلینیک دندانپزشکی ما تماس حاصل فرمایید.
منبع:
mouthandteeth
خرداد ۱۲, ۱۳۹۷ | ایمپلنت
مینی ایمپلنت راه حل پیشرفته ای برای بیمارانی است که واجد شرایط دریافت ایمپلنت های سنتی نیستند. این پست ها بری بیمارانی توصیه می شود که تراکم استخوان فک در آنها ضعیف است. به دلیل سایز کوچک تر، این نوع ایمپلنت تاثیر کمتری بر استخوان اطراف آن دارد و به طور کلی نیازی به درمان های پیش نیاز مانند پیوند استخوان یا سینوس لیفت نیست.
مینی ایمپلنت چیست؟
مینی ایمپلنت بسیار شبیه ایمپلنت سنتی است اما به لحاظ سایز نصف آن است. روی پست تیتانیومی یک توپ قرار دارد که داخل یک حلقه O شکل می افتد. در نتیجه پروتز با ثبات کافی روی بافت لثه قرار می گیرد. از آنجا که این توپ فلزی بخشی از پست است، نیازی به جراحی دوم برای دریافت اباتمنت نیست. مینی ایمپلنت ها می توانند از روکش ثابت، بریج، و پروتز حمایت کنند و شکل و کارکرد دندان طبیعی را تقلید کنند.
بیماران واجد شرایط:
احتمال واجد شرایط بودن بیمار برای این روش درمانی به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله تعداد دندان ها و میزان تحلیل استخوان فک. برای تشخیص این امر از تکنولوژی مدرن تصویربرداری استفاده می شود. معمولا بهترین افراد واجد شرایط برای این روش درمانی بیماران مسنی هستند که به دلیل پوکی استخوان یا از دست رفتن زودهنگام دندان ها دچار تحلیل استخوان فک شده اند. این روش برای افرادی مناسب است که توان انجام عمل های سنگین مانند پیوند استخوان را ندارند.
ایمپلنت سنتی در مقایسه با مینی ایمپلنت:
ایمپلنت های سنتی برای ثبات کافی تا حد زیادی به بافت اطراف خود نیازمند هستند؛ بنابراین بیمارانی که دچار تخریب استخوانی شدید شده اند نمی توانند از این روش استفاده کنند. برای اجرای این روش در این دسته بیماران، به درمان های مکمل و طولانی مدت مانند جراحی پیوند استخوان و سینوس لیفت نیاز است.
در مقایسه، مینی ایمپلنت ها معمولا به روش های آماده سازی نیازی ندارند. در برخی موارد، هزینه استفاده از این روش به دلیل کوتاه تر بودن پست ها کمتر است. اما این نوع ایمپلنت نیز برای هر کسی مناسب نیست. به طور کلی، ایمپلنت های معمولی ثبات و پایه بهتری دارند. برای انتخاب بهترین گزینه درمانی، با دندانپزشک خود مشورت کنید.
روش جراحی:
مینی ایمپلنت با کمترین تهاجم در فک قرار می گیرد. این روش را می توان در یک جلسه انجام داد. جراحی تحت بی حسی یا آرامبخش انجام می شود. بسته به سلامت فک بیمار، ممکن است پروتز در همان جلسه روی ایمپلنت قرار گیرد. در صورتی که فک به زمانی برای بهبودی نیاز داشته باشد، بیمار از یک دست پروتز موقت استفاده خواهد کرد تا از راحتی وی اطمینان حاصل شود.
منبع:
ftbenddental
خرداد ۱۲, ۱۳۹۷ | دندانپزشکی زیبایی
اگر به دنبال لبخند درخشان و بی نقصی هستید، احتمالا تا به حال به این نتیجه رسیده اید که این کار بدون کمک یک فرد متخصص چقدر می تواند دشوار باشد. هیچ یک از محصولات داروخانه ای نمی توانند به لحاظ اثربخشی با روش های انجام گرفته توسط دندانپزشک رقابت کنند. باندینگ دندان یکی از این روش های تخصصی است که به زیبایی صورت شما کمک می کند.
باندینگ دندان چیست؟
باندینگ نوعی رزین هم رنگ دندان است که روی دندان معیوب به کار می رود و ظاهری بی نقص به آن می بخشد.
نواقصی که با باندینگ اصلاح می شوند:
باندینگ دندان گزینه ای است که با استفاده از آن مشکلات زیر در دندان ها برطرف می شود:
دندان ترک خورده:
ترک های ریزی که به یکپارچگی ساختار دندان آسیبی نرسانده اند به راحتی با این روش درمان می شوند.
دندان لب پر شده:
لب پریدگی دندان که جدی نباشد و آسیبی به پالپ داخلی دندان نزده باشد، با این روش اصلاح می شود.
تغییر رنگ دندان:
در صورتی که دندان ها لک شده باشند، به راحتی می توان با باندینگ رنگ آن را تغییر داد.
افراد واجد شرایط برای باندینگ:
بهترین افراد واجد شرایط برای این روش درمانی، افرادی هستند که از مشکلات فوق الذکر رنج می برند. ممکن است از این روش در کنار سایر روش های جامع تر برای اصلاح لبخند استفاده شود.
فراموش نکنید که باندینگ دندان یک روش زیبایی است، بنابراین امکان درمان مشکلات سلامتی جدی دندان ها با آن وجود ندارد.
روش انجام کار:
برای اجرای این روش درمانی، ابتدا دندان ها تمیز می شوند. در این روش ابتدا سطح دندان جرم گیری می شود تا مواد باندینگ دندان به خوبی به آن بچسبد. دندانپزشک رنگ رزین را به دقت انتخاب می کند و روی دندان می کشد. سپس آن را با استفاده از نور لیزر سخت می کند. در مرحله آخر مواد باندینگ روی دندان پولیش می شوند تا دندان سطحی طبیعی و صاف داشته باشد.
گزینه های جایگزین باندینگ دندان:
با وجودی که باندینگ دندان در درمان بسیاری از بیماران موثر شناخته شده است، در برخی موارد استفاده از سایر روش های درمانی جایگزین بهتری خواهد بود. ونیر پرسلین، بلیچینگ دندان یا روکش گزینه های دیگر دندانپزشکی زیبایی است که بسته به نیاز بیمار به کار می روند.
اصلاح مشکلات جزئی دندان ها تاثیر زیادی در بهبود ظاهر و اعتماد به نفس بیمار دارد. در صورتی که به اطلاعات بیشتر، مشاوره و درمان نیاز دارید، با کلینیک دندانپزشکی ما تماس حاصل فرمایید.
خرداد ۱۲, ۱۳۹۷ | دندانپزشکی زیبایی
بریج دندان پروتز ثابتی است که با اتصال به دندان های طبیعی یا ایمپلنت مجاور جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته می شود. در عین حال، از بریج برای حفاظت و شکل دهی به دندان هایی استفاده می شود که دچار تخریب زیاد شده اند. این روش از عوارض ناشی از فقدان دندان طبیعی پیشگیری می کند.
بریج انواع مختلفی دارد. نوع بریج مورد استفاده به عوامل زیادی از جمله منطقه جغرافیایی، تمایلات بیمار، وضعیت مالی وی و ترجیحات تخصصی دندانپزشک بستگی دارد.
اگرچه در برخی کشورها (به خصوص کشورهای پیشرفته) ایمپلنت جایگزین بریج شده است، اما بریج هنوز هم در سراسر دنیا رایج است.
بخش ها:
یک بریج دندان از دو بخش درست می شود:
روکش های حامی:
دو روکش به دندان های دو سوی فضای خالی متصل می شوند تا از کل پروتز حمایت کنند. دندان های زیر روکش تحت عنوان اباتمنت خوانده می شوند. امکان حمایت از بریج به وسیله دندان طبیعی و دندان ایمپلنت شده وجود دارد.
دندان مصنوعی:
یک دندان مصنوعی بین دو روکش قرار می گیرد و اساسا جایگزین دندان از دست رفته می شود. بسته به شرایط بالینی بیمار و تعداد دندان های از دست رفته، بریج می تواند یک یا چند دندان مصنوعی داشته باشد.
پروتزی که دارای چند روکش متصل به هم باشد اما هیچ دندان مصنوعی بین آنها نباشد ( به دلیل عدم افتادن دندان ها) نیز بریج دندان خوانده می شود.
مزایای بریج دندان:
بریج دو مزیت مهم دارد:
- جایگزینی دندان از دست رفته
- پیشگیری از عوارض فقدان دندان طبیعی
جایگزینی دندان از دست رفته:
مهم ترین هدف این روش درمانی جایگزین کردن دندان از دست رفته است. در کنار پر کردن فضای خالی، روکش می تواند دندان های مجاور پوسیده را نیز محافظت کند.
روند جویدن:
بریج به دندان طبیعی مجاور چسبانده می شود. بنابراین تمام نیروی حاصل از جویدن به دندان اباتمنت و سپس به استخوان فک منتقل می شود. مقدار نیروی وارد شده به دندان اباتمنت به طول بریج بستگی دارد. اما برخلاف بریج، دندان مصنوعی کاملا روی لثه تکیه دارد. در نتیجه، تمام نیروی حاصل از جویدن به لثه منتقل شده و راحتی بیمار کاهش می یابد.
زیبایی:
از دست رفتن دندان به شدت زیبایی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. به خصوص که ناحیه در معرض دید سایرین باشد. در نتیجه، بازیابی زیبایی صورت مهم ترین هدف بسیاری از بیماران است. بازیابی طبیعی زیبایی به نوع مواد به کار رفته بستگی دارد. به طور کلی بریج پرسلین یا زیرکونیوم از این نظر برتری دارند.
تلفظ حروف:
در صورتی که دندان های پیشین از بین بروند، حرف زدن طبیعی بیمار تحت تاثیر قرار می گیرد. به دلیل اتصال ثابت، عادت کردن به بریج دندان و حرف زدن با آن بسیار راحت تر از دندان مصنوعی است.
پیشگیری از عوارض فقدان دندان طبیعی:
پس از افتادن یک یا چند دندان، تغییرات زیادی ممکن است در دهان و دندان رخ دهد. دندان های مجاور ممکن است به فضای خالی سر بخورند و بدین ترتیب بیمار دچار در هم ریختگی دندان خواهد شد. بیماری های لثه و تحلیل استخوان فک نیز از دیگر عوارض عدم جایگزینی دندان از دست رفته است.
منبع:
infodentis
