مهر ۳۰, ۱۳۹۶ | آموزه های دندانپزشکی
گاهی اوقات کشیدن دندان در بزرگسالی ضروری است.
دلایل کشیدن دندان:
گرچه دندان های دائمی قرار است در کل طول عمر در دهان باقی بمانند، گاهی به دلایلی کشیدن دندان ضروری می گردد. یکی از علل بسیار رایج، دندانی است که در اثر تروما یا پوسیدگی به شدت آسیب دیده است و درمان آن ممکن نیست. دلایل دیگر عبارتند از:
شلوغی دندان ها:
گاهی کشیدن دندان برای آمادگی جهت شروع درمان ارتودنسی انجام می شود. هدف از ارتودنسی ردیف کردن دندان هاست، اما گاهی این امر به دلیل بزرگ بودن دندان ها نسبت به فک امکان پذیر نیست. علاوه بر این اگر دندانی به خاطر بزرگ بودن دندان های کناری فضای کافی برای رشد نداشته باشد، دندانپزشک دستور کشیدن دندان را صادر می کند.
عفونت:
گاهی عفونت به پالپ دندان گسترش می یابد. در این صورت اعصاب و عروق خونی تحت تاثیر قرار می گیرند. در اغلب این گونه موارد با استفاده از عصب کشی می توان مشکل را حل کرد، اما گاهی عفونت به قدری شدید است که به آنتی بیوتیک و عصب کشی پاسخ نمی دهد. در نتیجه دندان باید کشیده شود.
خطر عفونت:
در صورتی که سیستم ایمنی شما در معرض خطر باشد (به دلیل دریافت شیمی درمانی، ابتلا به ایدز یا دریافت پیوند عضو) حتی ریسک ابتلا به عفونت دندان می تواند دلیل کافی برای کشیدن آن به شمار رود.
بیماری پریودنتال (لثه):
اگر بیماری پریودنتال به بافت و استخوان های حامی دندان آسیب رسانده باشد، دندان ها لق می شوند و احتمالا باید دندان را کشید.
روند درمانی مورد انتظار:
دندانپزشکان و جراحان دهان می توانند دندان ها را بکشند. قبل از کشیدن دندان، دندانپزشک از یک تزریق بیحسی موضعی استفاده می کند تا ناحیه اطراف دندان بی حس شود. در صورتی که باید بیش از یک دندان را بکشید یا دندان نهفته باشد ممکن است از یک بیحسی قوی تر استفاده شود. در صورت عدم همکاری بیمار نیز امکان استفاده از بیهوشی عمومی وجود دارد. در هر صورت درد در بیمار از بین می رود و در طول کار بیمار بی حرکت می ماند.
پس از کشیدن دندان روی محل آن لخته ای تشکیل می شود. دندانپزشک روی محل زخم گاز تمیزی قرار می دهد و از شما می خواهد آن را به مدت چند دقیقه بین دندان های خود نگه دارید. گاهی نیز برای محل زخم از بخیه جذب شدنی استفاده می شود.
مراقبت ها:
پس از کشیدن دندان برای بیماران دارای ریسک ابتلا به عفونت از آنتی بیوتیک استفاده می شود. برای سایر بیماران تنها مسکن تجویز می شود. قرار دادن کمپرس سرد روی صورت و پرهیز از شستشو و تف کردن تا ۲۴ ساعت به بهبودی سریع تر کمک می کند. قرقره آب نمک در ۲۴ ساعت دوم به بسته شدن سریع تر زخم کمک می کند. نوشیدن مایعات با نی و سیگار کشیدن در چند روز اول دوره نقاهت ممنوع است. در روزهای اول سر خود را با قرار دادن یک بالش اضافه کمی بالاتر قرار دهید. مسواک زدن زبان علاوه بر دندان و نخ دندان کشیدن برای تمیزی کامل دهان و جلوگیری از بروز عفونت ضروری است.
منبع:
webmd
مهر ۲۸, ۱۳۹۶ | ایمپلنت
روش های جایگزینی دندان های از دست رفته در طول ۳۰ سال گذشته راه زیادی را طی کرده است. سابق بر این نگرانی در مورد دندان از دست رفته یا کشیدن آن به بروز عفونت مربوط می شد، اما امروزه سوالات دیگر باید از دندانپزشک خود بپرسید. برای جایگزینی دندان هایم، استفاده از بریج یا ایمپلنت کدام بهتر است؟ تفاوت بین این دو چیست؟ به طور کلی ایمپلنت گزینه ایده آل تری به نظر می رسد، اما برای رسیدن به پاسخ صحیح باید فاکتورهای دیگری نیز در نظر گرفته شوند.
دلایل عملی برای انتخاب بین بریج یا ایمپلنت:
در گذشته، بریج تنها گزینه پیش روی بیماران بود. اما برای استفاده از آن چند دندان درگیر می شدند. برای قرار دادن بریج در محل خود مینای دندان کناری باید تا حد زیادی تراشیده شود. با این حال استفاده از ایمپلنت آسیبی به دندان های مجاور نخواهد زد. استفاده از بریج در شرایطی مطلوب است که دندان مجاور دارای پر کردگی بزرگی است و خود به تاج نیاز دارد. اگر دندان مدت ها قبل از دست رفته باشد، استخوان فک و لثه بیمار در این نقطه تحلیل رفته است. بنابراین استفاده از ایمپلنت مستلزم اجرای روش های دیگری ماقبل آن، مانند گرافت استخوان، است. برای بررسی مزایا و معایب هر روش و انتخاب بین بریج یا ایمپلنت با دندانپزشک خود مشورت کنید.
تغییرات در مراقبت های دهان و دندان:
استفاده از بریج و تمیز کردن آن با دشواری هایی همراه است. توانایی بیمار برای تمیز کردن دهان و دندان در ایمپلنت ساده تر است. بریج شامل حداقل سه تاج می شود که باید تمام آنها را تمیز کرد. زیر بریج در فضای خالی را نیز باید تمیز کرد که خود با دشواری هایی همراه است. اما مراقبت از دندان ها در صورت استفاده از ایمپلنت همانند دندان های عادی است.
طول عمر:
برای انتخاب بین بریج یا ایمپلنت باید طول عمر آن را نیز در نظر گرفت. ایمپلنت ها دوام بیشتری نسبت به بریج دارند. از آنجا که پایه های تیتانیومی ایمپلنت با استخوان فک پیوند می خورند، از آن به عنوان روشی مادام العمر یاد می شود. اما عمر بریج تقریبا ده سال است. بریج روی دندان های مجاور نصب می شود. فرسایش طبیعی دندان موجب اختلال در پایداری بریج می شود. از سوی دیگر ساختار باقی مانده دندان نیز در معرض ابتلا به پوسیدگی قرار دارد و یکی از فاکتورهای کاهش عمر بریج به شمار می رود.
زیبایی شناسی:
از نظر زیبایی شناسی چطور؟ همیشه پاسخ ساده ای برای این مشکل وجود ندارد. دندانپزشک شما در این مورد بهتر می تواند تصمیم گیری کند. با این وجود در اغلب موارد ایمپلنت زیبایی بیشتری برای بیمار فراهم می کند، زیرا ظاهر طبیعی تری دارد. اما معمولا فاصله زمانی چند ماهه قرار دادن پایه تیتانیومی تا قرار دادن دندان روی پست ایمپلنت زیبایی بیمار را دچار خدشه می کند. در برخی موارد البته امکان قرار دادن ایمپلنت در روز کشیدن دندان وجود دارد.
هزینه:
در ابتدا هزینه بریج نسبت به ایمپلنت کمتر است. اما دوام و طول عمر ایمپلنت آن را روشی به صرفه تر می سازد. در طول سالیان ممکن است چندین بار به ترمیم بریج یا حتی ترمیم دندان های مجاور نیاز پیدا کنید، در حالی که این امر در مورد ایمپلنت رخ نخواهد داد.
بنابراین، بریج یا ایمپلنت؟ تصمیم گیری در این مورد را به پس از مشاوره با دندانپزشک خود موکول کنید. او از شرایط دهان و دندان و سلامت کلی شما بهتر باخبر است و بهترین گزینه را پیش روی شما قرار می دهد. اگرچه استفاده از بریج قدمت بیشتری دارد، اما در طول سالیان ایمپلنت رواج بیشتری یافته است. بنابراین در اغلب موارد از نظر هزینه و زمان گزینه به صرفه تری به شمار می رود.
منبع:
colgate
مهر ۲۵, ۱۳۹۶ | ارتودنسی
دیگر ماه ها و سال ها از درمان ارتودنسی شما گذشته است و اکنون زمان برداشتن بریس ارتودنسی است. درک روند انجام کار به شما کمک می کند تا آماده جلسه درمان باشید. خوشبختانه روش برداشتن بریس ارتودنسی سریع و بدون درد است. در حقیقت، از بسیاری جهات نسبت به قرار دادن آنها آسان تر است.
مراحل برداشتن بریس ارتودنسی:
حذف کش ها:
برداشتن بریس ارتودنسی باید به ترتیب معکوس روال درمان انجام شود. بنابراین برداشتن کش های ارتودنسی دور براکت ها اولین کاری است که باید انجام شود. ارتودنتیست از یک ابزار دندانپزشکی کوچک که دارای قلاب است برای حذف کش ها استفاده می کند.
حذف سیم:
پس از برداشتن کش های ارتودنسی، ارتودنتیست به سیم های روی براکت ها دسترسی پیدا خواهد کرد. این سیم ها به عنوان مکانیسم اصلی برای مرتب کردن دندان ها عمل می کند. او از یک انبردست کوچک استفاده می کند تا به آرامی سیم ها را شیار بالای هر براکت جدا کند.
حذف براکت و باند دندان های مولار:
براکت هایی که به هر یک از دندان هایتان چسبانده شده اند طوری طراحی شده اند که در صورت خم شدن پایه و اعمال کمی فشار از سطح دندان جدا شوند. ارتودنتیست از انبردست های ویژه ای برای فشار دادن و خم کردن هر براکت به صورت جداگانه استفاده می کند. از آنجا که براکت ها با چسب ویژه ای به دندان متصل شده اند، پس از کندن هر براکت بقایای چسب روی دندان باقی می ماند که در مراحل بعدی پاک خواهد شد. از انبردست برای حذف باندهایی که دور دندان های مولار قرار گرفته اند نیز استفاده می شود. از آنجا که برای برداشتن باندها به فشار اضافی نیاز است، ممکن است در این مرحله کمی احساس درد و ناراحتی داشته باشید.
پالیش و تمیز کردن دندان:
ارتودنتیست یا دستیار دندانپزشک از یک ابزار پالیش دستی برای حذف باقی مانده چسب روی هر دندان استفاده می کند و دندان ها را به طور کامل تمیز خواهد کرد. این مرحله شبیه پالیش معمولی در مطب دندانپزشکی است و آسیبی به مینای دندان وارد نمی شود. البته تا زمانی که دندان به نبود بریس عادت کند، دندان هایتان کمی حساس خواهند بود.
مراحل بعدی:
پس از برداشتن بریس ارتودنسی دندانپزشک در مورد نکات و نحوه استفاده از ریتینر برای ثبات محل دندان ها با شما صحبت خواهد کرد. ممکن است در آخر از فک شما یک رادیوگرافی تهیه شود تا میزان موفقیت آمیز بودن درمان و محل دندان ها به طور کامل مشخص شود.
منبع:
livestrong
مهر ۲۴, ۱۳۹۶ | ارتودنسی
هنگامی که در ارتودنسی زمان قرار دادن بریس روی دندان فرا می رسد، باید از بین انواع مختلف آن یکی را انتخاب کنید. ممکن است بریس های سرامیکی را به بریس های فلزی سنتی ترجیح دهید، زیرا شفاف و هم رنگ دندان هستند. به همین دلیل دیده شدن این بریس در دهان کمی دشوارتر از بریس های فلزی است. با این حال معایب بریس سرامیکی را نیز باید پیش از اجرای درمان در نظر بگیرید.
معایب بریس سرامیکی:
مدیریت درمان:
درمان با بریس های سرامیکی به اندازه بریس های فلزی آسان نیست. حرکت دادن دندان به موقعیت صحیح با بریس سرامیکی کمی دشوارتر است و احتمالا باید مدت زمان طولانی تری از آن استفاده کنید تا به نتایج دلخواه دست یابید. درمان برخی از ناهنجاری های دندان نیز با استفاده از بریس سرامیکی ممکن نیست.
سایندگی:
مواد کامپوزیتی مورد استفاده برای ساخت بریس های سرامیکی بسیار قوی تر از بریس های فلزی است. بنابراین یکی از معایب بریس سرامیکی آسیب به مینای دندان است. هنگامی که دندان براکت ها را لمس می کند، یا زمانی که براکت ها از دندان جدا می شوند، ممکن است مینای دندان آسیب ببیند. طبق مطالعات منتشر شده در مجلات ارتودنسی و بیماری های فک و دندان، آسیب های احتمالی دندان ناشی از بریس سرامیکی بیشتر از بریس فلزی است. با این حال تکنیک های پیشرفته تر جدا کردن بریس مانند لیزر، درد و آسیب کمتری برای مینای دندان در این روش به همراه دارد.
مراقبت:
براکت های سرامیکی بزرگتر از براکت های فلزی هستند. این امر تمیز کردن دندان و براکت را دشوارتر می کند. عدم تمیز کردن کامل دهان و دندان موجب بروز مشکلات دندان و از دست رفتن کلسیم دندان می شود. یکی از معایب بریس سرامیکی تغییر رنگ آنها پس از گذشت مدت زمانی از درمان است. هر چند براکت های سرامیکی به راحتی توسط غذا، نوشیدنی یا سیگار دچار تغییر رنگ نمی شوند، اتصالات شفاف که سیم ها را در جای خود نگه می دارند به راحتی تغییر رنگ می دهند. تغییر رنگ این اتصالات را نمی توان ترمیم کرد. تنها راه رفع مشکل جایگزین کردن آنهاست.
شکستن:
از آنجا که بریس سرامیکی شکننده است، ممکن است به راحتی و بیشتر از بریس فلزی دچار آسیب و ترک شوند. در صورتی که در ورزش های رزمی یا تن به تن شرکت دارید، استفاده از بریس سرامیکی توصیه نمی شود.
هزینه:
برای استفاده از بریس سرامیکی احتمالا مجبور به پرداخت هزینه بیشتری نسبت به بریس فلزی خواهید شد. این نوع بریس ها گران تر هستند و اغلب نیازمند جلسات معاینه بیشتر و دوره درمان طولانی تر برای دستیابی به نتایج مورد نظر هستند. در مورد هزینه ارتودنسی هم این مطلب را ببینید.
منبع:
livestrong
مهر ۲۳, ۱۳۹۶ | ایمپلنت
امروزه گزینه های مختلف و زیادی برای جایگزینی دندان های از دست رفته به دلیل پوسیدگی، تروما و یا بیماری لثه وجود دارد. با استفاده از ایمپلنت یک یا چند دندان و حتی کل قوس دندان را می توان برای همیشه جایگزین کرد. این پروتز دائمی، زیبایی دل انگیزی به شما می دهد و لبخند طبیعی را به شما باز می گرداند. یکی از روش های انجام این کار، ایمپلنت ساب پریوستیل است.
انواع ایمپلنت ها:
ایمپلنت اندوستیل از اساسی ترین و رایج ترین روش انجام گرفته برای جایگزینی دندان های از دست رفته است. این روش شامل پیچ، استوانه و اباتمنت می شود نوع دیگری از ایمپلنت، ایمپلنت ترنسستیل است که به طور کامل زیر استخوان فک قرار می گیرد و با یک صفحه تخت تراز می شود.
ایمپلنت ساب پریوستیل در استخوان قرار نمی گیرد. این روش متشکل از یک قاب فلزی است که روی استخوان اما در زیر بافت لثه قرار می گیرد.
چه کسی کاندیدای دریافت ایمپلنت ساب پریوستیل است؟
ایمپلنت های اندوستیل برای دندانپزشکان مطلوب تر است. با این حال، از این روش در بیماران دارای فک کم عمق یا دچار تحلیل استخوان نمی توان استفاده کرد. بافت استخوان ممکن است به دلیل ابتلا به پوکی استخوان یا برخی بیماری های سیستمیک دچار تحلیل شود، اما معمولا به دلیل تاخیر در جایگزینی دندان از دست رفته، تراکم خود را از دست می دهد.
زمانی که دندانی را از دست می دهید، استخوان فک دیگر فشار حاصل از جویدن را در یک محل خاص دریافت نمی کند. در نتیجه بدن شروع به جذب و حذف استخوان می کند. در طی یک سال پس از افتادن دندان، حدود ۲۵ درصد از استخوان دچار تحلیل می شود.
بازسازی استخوان:
در برخی موارد، دندانپزشک می تواند با استفاده از عمل جراحی و پیوند استخوان تراکم مورد نظر را به فک بیمار بازگرداند. با این حال، این روش ها می توانند گران، وقت گیر و ناراحت کننده باشند. بنابراین بسیاری از بیماران استفاده از ایمپلنت ساب پریوستیل را به جای آن انتخاب می کنند. قرار دادن این ایمپلنت تهاجمی تر از این ایمپلنت اندوستیل است، اما ایمپلنت ساب پریوستیل به خوبی با استخوان جوش می خورد و پایگاهی دائمی برای دندان مصنوعی برای بیمار فراهم می کند. در نتیجه دیگر نیازی نیست بیمار تحت فرایند طولانی مدت تقویت استخوان قرار گیرد.
روند انجام کار:
برای دریافت اطلاعاتی از فک، سی تی اسکن از لثه و دهان انجام می شود. سی تی اسکن تنها چند دقیقه طول می کشد. دندانپزشک با استفاده از اطلاعات سی تی اسکن قاب ایمپلنت را طراحی خواهد کرد. هنگامی که قاب ساخته شد، در طی یک عمل جراحی روی استخوان فک قرار می گیرد. پس از گذشت دوره بهبودی و جوش خوردن قاب به استخوان، پروتزدندان روی قاب نصب خواهد شد.
منبع:
jirikdds
