بریج دندان پروتز ثابتی است که با اتصال به دندان های طبیعی یا ایمپلنت مجاور جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته می شود. در عین حال، از بریج برای حفاظت و شکل دهی به دندان هایی استفاده می شود که دچار تخریب زیاد شده اند. این روش از عوارض ناشی از فقدان دندان طبیعی پیشگیری می کند.
بریج انواع مختلفی دارد. نوع بریج مورد استفاده به عوامل زیادی از جمله منطقه جغرافیایی، تمایلات بیمار، وضعیت مالی وی و ترجیحات تخصصی دندانپزشک بستگی دارد.
اگرچه در برخی کشورها (به خصوص کشورهای پیشرفته) ایمپلنت جایگزین بریج شده است، اما بریج هنوز هم در سراسر دنیا رایج است.
بخش ها:
یک بریج دندان از دو بخش درست می شود:
روکش های حامی:
دو روکش به دندان های دو سوی فضای خالی متصل می شوند تا از کل پروتز حمایت کنند. دندان های زیر روکش تحت عنوان اباتمنت خوانده می شوند. امکان حمایت از بریج به وسیله دندان طبیعی و دندان ایمپلنت شده وجود دارد.
دندان مصنوعی:
یک دندان مصنوعی بین دو روکش قرار می گیرد و اساسا جایگزین دندان از دست رفته می شود. بسته به شرایط بالینی بیمار و تعداد دندان های از دست رفته، بریج می تواند یک یا چند دندان مصنوعی داشته باشد.
پروتزی که دارای چند روکش متصل به هم باشد اما هیچ دندان مصنوعی بین آنها نباشد ( به دلیل عدم افتادن دندان ها) نیز بریج دندان خوانده می شود.
مزایای بریج دندان:
بریج دو مزیت مهم دارد:
- جایگزینی دندان از دست رفته
- پیشگیری از عوارض فقدان دندان طبیعی
جایگزینی دندان از دست رفته:
مهم ترین هدف این روش درمانی جایگزین کردن دندان از دست رفته است. در کنار پر کردن فضای خالی، روکش می تواند دندان های مجاور پوسیده را نیز محافظت کند.
روند جویدن:
بریج به دندان طبیعی مجاور چسبانده می شود. بنابراین تمام نیروی حاصل از جویدن به دندان اباتمنت و سپس به استخوان فک منتقل می شود. مقدار نیروی وارد شده به دندان اباتمنت به طول بریج بستگی دارد. اما برخلاف بریج، دندان مصنوعی کاملا روی لثه تکیه دارد. در نتیجه، تمام نیروی حاصل از جویدن به لثه منتقل شده و راحتی بیمار کاهش می یابد.
زیبایی:
از دست رفتن دندان به شدت زیبایی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. به خصوص که ناحیه در معرض دید سایرین باشد. در نتیجه، بازیابی زیبایی صورت مهم ترین هدف بسیاری از بیماران است. بازیابی طبیعی زیبایی به نوع مواد به کار رفته بستگی دارد. به طور کلی بریج پرسلین یا زیرکونیوم از این نظر برتری دارند.
تلفظ حروف:
در صورتی که دندان های پیشین از بین بروند، حرف زدن طبیعی بیمار تحت تاثیر قرار می گیرد. به دلیل اتصال ثابت، عادت کردن به بریج دندان و حرف زدن با آن بسیار راحت تر از دندان مصنوعی است.
پیشگیری از عوارض فقدان دندان طبیعی:
پس از افتادن یک یا چند دندان، تغییرات زیادی ممکن است در دهان و دندان رخ دهد. دندان های مجاور ممکن است به فضای خالی سر بخورند و بدین ترتیب بیمار دچار در هم ریختگی دندان خواهد شد. بیماری های لثه و تحلیل استخوان فک نیز از دیگر عوارض عدم جایگزینی دندان از دست رفته است.